Birden bir bağırma hissettim kulağımda. Ben birşey yapmadım usulca uyuyordum yatağımda. O sersemlikle " hı " demişim. Bak hala " "hı " ! " Kalksana be! Saatten haberin var mı senin? Hala yatıyor kalk ulan! Gece yatmayı bilmiyon gündüz kalkmayı! " Evet ben geceleri uyuyamıyordum, göz kapaklarım uykusuzlukla mücadele ederken yatağa girdiğim anda uyku namına birşey kalmıyordu! Gün ağarınca uyuya kalıyordum, her gün aynı şey oluyordu ama ben bunu kimseye anlatamıyordum.
Ağzımın içi ve boğazım da dahil yara olmuştu. Birşeyler yemeği geç su içerken bile canım acıyordu! Behçet hastasıydı annem, onun yaşadığı tüm belirtileri bende yaşıyorum ama bana ağzım yara diye denilmedik laf kalmıyor. Ben olsun istemedim ya! Tüm bu sıkıntıları herşeyiyle düşünürken vücut bir yerden sonra arıza çıkartıyor işte! " Kafana takma sen bunları. " Bunu söylemesi ne kadar da kolaydı...
Herşeyden vazgeçerek olan bana oldu...
